کد مطلب:276884 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
نخستین خراسانی
یكی از كسانی كه در روایات، موضوع قیام او از جانب مشرق و سرزمین خراسان مطرح شده و پیشوایان دین مبین اسلام در پیشگوئیهای خود از نام و نشانش و مقصد و هدف و ماهیت قیام و نهضتش سخن گفته اند و در روایات و حتی در كتب تاریخ بعنوان خراسانی شهرت پیدا كرده است «ابومسلم» خراسانی سردار حماسه ساز ایرانی و بنیان گذار دولت جابرانه «بنی العباس» است.
آنچه از بررسی روایات و كتابهای پژوهشگران استفاده می شود این است كه: نخستین خراسانی كه در روایات فراوانی از قیام و نهضت او صحبت به میان آمده همان «ابومسلم» خراسانی معروف بنیان گذار حكومت عباسیان و درهم پیچاننده طومار زندگی دولت امویان است.
در كتاب «تاریخ الفخری» درباره ی آغاز و نسب وی چنین می نویسد:
بعضی گفته اند «ابومسلم» انسانی آزاد و از فرزندان «بزرگمهر» بوده است. وی در
[ صفحه 171]
اصفهان متولد شد و در كوفه نشو و نما كرد، آنگاه به ابراهیم امام فرزند محمد بن علی بن عبدالله بن عباس پیوست، و اسم خود را تغییر داد و به ابومسلم مكنی شد، سپس ابراهیم وی را تعلیم داده و تربیت نمود تا بدان مرتبه رسید كه همه می دانیم.
بعضی دیگر گفته اند ابومسلم برده ای بود كه همچنان دست بدست می گشت تا بدست ابراهیم امام افتاد، چون ابراهیم، ابومسلم را دید، عقل و رفتارش مورد توجه وی قرار گرفت و او را از صاحبش خرید و علم و هنر بدو آموخت تا جائی كه وی را نزد «شیعه» و دعوتگران خود در خراسان فرستاد و ابومسلم همچنان پیشرفت می كرد تا به مقامی بلند رسید. [1] .
آنچه از بررسی روایات و كتابهای پژوهشگران استفاده می شود این است كه: نخستین خراسانی كه در روایات فراوانی از قیام و نهضت او صحبت به میان آمده همان «ابومسلم» خراسانی معروف بنیان گذار حكومت عباسیان و درهم پیچاننده طومار زندگی دولت امویان است.
در كتاب «تاریخ الفخری» درباره ی آغاز و نسب وی چنین می نویسد:
بعضی گفته اند «ابومسلم» انسانی آزاد و از فرزندان «بزرگمهر» بوده است. وی در
[ صفحه 171]
اصفهان متولد شد و در كوفه نشو و نما كرد، آنگاه به ابراهیم امام فرزند محمد بن علی بن عبدالله بن عباس پیوست، و اسم خود را تغییر داد و به ابومسلم مكنی شد، سپس ابراهیم وی را تعلیم داده و تربیت نمود تا بدان مرتبه رسید كه همه می دانیم.
بعضی دیگر گفته اند ابومسلم برده ای بود كه همچنان دست بدست می گشت تا بدست ابراهیم امام افتاد، چون ابراهیم، ابومسلم را دید، عقل و رفتارش مورد توجه وی قرار گرفت و او را از صاحبش خرید و علم و هنر بدو آموخت تا جائی كه وی را نزد «شیعه» و دعوتگران خود در خراسان فرستاد و ابومسلم همچنان پیشرفت می كرد تا به مقامی بلند رسید. [1] .
[1] تاريخ فخري، ترجمه ي محمد وحيد گلپايگاني ص 186، 185.